Dusza

Delf · Wysłany: Śro 12:42, 22 Mar 2006 Temat postu: Dusza

Mój pierwszy ,,poważny" wiersz. Napisany w drugiej klasie podstawówki, po śmierci mojej babci.

Ciało zawsze kiedyś kończy swój żywot,
dusza jak anioł rozkłada skrzydła, by ostatni raz poczuć wiatr wiejący jej na twarz,
jej oblicze ostatni raz patrzy na martwe ciało, lecz nie ogarnia jej żal, nie czuje smutku,
bo wie, że tam gdzie zmierza nie będzie sama,

nie będzie bólu,

nie będzie trosk,
lecz rana przez życie zadana nigdy nie zginie, nigdy nie zostanie pokonana,

nigdy nikt jej nie przechytrzy,

nigdy żaden człowiek jej nie zniszczy,

żadne lekarstwo jej nie wyleczy,

bo nie ma na świecie tak silnych rzeczy,

które w stanie zranioną duszę są uleczyć.

Beraterin · Gość

Ładny wiersz, zgadzam się z tym co napisałaś aż do słów "(...) nie będzie trosk (...)", nad dalszym tekstem możnaby podebatować. Powodzenia z dalszym pisaniem.

P.S

Cytat:

bo nie ma na świecie tak silnych rzeczy,

które w stanie zranioną duszę są uleczyć.

Moim zdaniem lepiej by brzmiało:

bo nie ma na świecie tak silnych rzeczy,
które zranioną duszę są w stanie uleczyć.

Delf

Tak ,chyba z twoją poprawką jest lepiej. NAwet dużo lepiej. Nie dostrzegłam tego sama, bo już tyle razy czytałam ten wiersz, że znam go na pamięć.
Ależ proszę.
Możemy nad dalszym tekstem podebatować. Z czym się nie zgadasz?
Pozdrawiam
Delf