Strona Główna
|
Szukaj
|
Użytkownicy
|
Grupy
|
Galerie
|
Rejestracja
|
Profil
|
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
|
Zaloguj
Forum Pub pod Świńskim Łbem Strona Główna
->
Fanfiction
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Gospoda pod Świńskim Łbem
----------------
Szafa pełna rozmów
Kawiarenka
Forum
Galeria
Stadion Stulecia im. Dumbledore'a
WWW
Zjazdy
Harry Potter
----------------
Fanfiction
Harry i spółka
Rozrywka
----------------
Książki
Muzyka i Film
Manga i Anime
Czat
----------------
Chcieliście czata to macie
Mugolska "tfurczość"
----------------
Epika
Liryka
Dramat
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
Delf
Wysłany: Wto 21:26, 04 Kwi 2006
Temat postu:
Tak ,chyba z twoją poprawką jest lepiej. NAwet dużo lepiej. Nie dostrzegłam tego sama, bo już tyle razy czytałam ten wiersz, że znam go na pamięć.
Ależ proszę.
Możemy nad dalszym tekstem podebatować. Z czym się nie zgadasz?
Pozdrawiam
Delf
Beraterin
Wysłany: Czw 19:23, 23 Mar 2006
Temat postu:
Ładny wiersz, zgadzam się z tym co napisałaś aż do słów "(...) nie będzie trosk (...)", nad dalszym tekstem możnaby podebatować. Powodzenia z dalszym pisaniem.
P.S
Cytat:
bo nie ma na świecie tak silnych rzeczy,
które w stanie zranioną duszę są uleczyć.
Moim zdaniem lepiej by brzmiało:
bo nie ma na świecie tak silnych rzeczy,
które zranioną duszę są w stanie uleczyć.
Delf
Wysłany: Śro 12:42, 22 Mar 2006
Temat postu: Dusza
Mój pierwszy ,,poważny" wiersz. Napisany w drugiej klasie podstawówki, po śmierci mojej babci.
Ciało zawsze kiedyś kończy swój żywot,
dusza jak anioł rozkłada skrzydła, by ostatni raz poczuć wiatr wiejący jej na twarz,
jej oblicze ostatni raz patrzy na martwe ciało, lecz nie ogarnia jej żal, nie czuje smutku,
bo wie, że tam gdzie zmierza nie będzie sama,
nie będzie bólu,
nie będzie trosk,
lecz rana przez życie zadana nigdy nie zginie, nigdy nie zostanie pokonana,
nigdy nikt jej nie przechytrzy,
nigdy żaden człowiek jej nie zniszczy,
żadne lekarstwo jej nie wyleczy,
bo nie ma na świecie tak silnych rzeczy,
które w stanie zranioną duszę są uleczyć.
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group, modified by MAR
Inheritance
free theme by
spleen
&
Programosy
Regulamin